In onze zoektocht naar inspiratie komen we vaak uit bij sprekers. Want laten we eerlijk zijn; een goede spreker inspireert met zijn of haar verhaal. Charismatisch vertellend worden velen in de zaal aangesproken en neemt iedereen wel een (kleine) levensles mee naar huis.
In de komende maanden gaan we in gesprek met sprekers om meer te horen over hun ervaringen op het podium, met in deze eerste editie van ‘De spreker spreekt’: Talitha Muuse.
Lees ook
Kan je in een paar zinnen uitleggen waar jouw presentaties over gaan?
“Ik geef mensen in mijn lezingen inzicht in het feit dat ze niet alleen een kind van hun ouders zijn, maar ook een kind van de tijd. Dat betekent dat ik ze laat zien dat de samenleving en de periode waarin je bent opgegroeid je beïnvloeden. En wat dat betekent voor gedrag op de werkvloer, hoe de generaties zich in de samenleving tot elkaar verhouden en hoe we elkaar uiteindelijk beter kunnen begrijpen. Dat zorgt ervoor dat je beter begrijpt waarom de wereld verandert en hoe je jezelf daarin kun positioneren.”
Wat is de meest verrassende setting waarin je een presentatie gaf?
“Wat ik heel leuk vond is dat ik voor een groep van tuinders heb gestaan en hun kinderen. Dat waren eigenaren van tuincentra en de volgende generatie die het stokje zouden overnemen van die familiebedrijven. Het was echt leuk, want het was ook nog eens in een tuincentrum. Dat vond ik echt heel erg gaaf. Wat ik verder heel leuk vind zijn live talkshow-concepten. Ik vind het fijn om aan tafel te zitten en op een informele manier met elkaar in gesprek aan te gaan.”
Wat is de leukste vraag of reactie uit het publiek geweest?
“De leukste was van één van de tuinders, die tegen me zei: ‘Als je mijn dochter was geweest dan had ik tegen je gezegd dat je die rafels van je broek moet afknippen, voordat je naar een presentatie gaat.’ Ik had een spijkerbroek aan en aan de onderkant zaten van die draadjes. Dat zei hij ook echt aan de start, in de eerste 5 minuten steekt hij zijn hand op zegt hij: ‘Sorry mevrouw, maar moeten we naar jou luisteren?’ Hij was dus mega direct en dat vond ik heel leuk.
Ik hou er wel van als mensen zo direct zijn. Het liet ook meteen het generatieverschil zien. Het was tekenend dat het in zijn beleving hoort bij autoriteit dat als je ergens gaat presenteren je je op een bepaalde manier kleedt. Ik ervaarde het niet als vijandig. Het was eigenlijk op een hele leuke en lieve manier, maar het bracht gelijk het gesprek op gang.”
Door welke spreker ben jij geïnspireerd? En waarom?
“Door Yusuf Omar, de selfie journalist. Hij heeft een keer een presentatie gegeven voor de top van de BBC in Londen. Terwijl hij alle bobo’s van de top van de journalistiek daar had, zegt hij doodleuk dat televisie en de oude manier van journalistiek bedrijven eigenlijk dood is. Selfie journalism is de nieuwe vorm van journalistiek, vertelt hij terwijl hij Google Glasses draagt.
Hij gelooft dat mensen die hun eigen leven filmen en daar verslag van doen de toekomst van journalistiek zijn. Los van of hij gelijk heeft of niet, is het heel leuk hoe hij in het hol van de leeuw confronterend en eigenzinnig de status quo durft te challengen. Dat is een rol waarmee ik mij identificeer. Hij doet dat op zo’n sterke manier. Hij slacht gewoon de gevestigde orde daar. Dat vind ik dus heel tof.”
Waar en aan wie zou je graag nog een keer jouw presentatie geven?
“Aan de top van de journalistiek hier in Nederland. Dan zou ik graag willen hebben over het perspectief van de jongere generatie op de samenleving. En ook graag een keer aan de regering, zodat ik het een keer in de Tweede Kamer kan hebben over de inspraak van jongeren binnen overheidsbeleid.”
Wat zou je, vanuit jouw expertise, aan alle event professionals willen meegeven?
“Een ding is loslaten. Ik zie veel event professionals gestrest rondrennen, wat ik begrijp als onderdeel van hun vak. Ze willen vaak alles tot in de puntjes verzorgd hebben, wat ook heel goed is, maar ik denk dat af en toe een beetje relaxen en dingen op zijn beloop laten ook goed is.
Daarnaast adviseer ik ook meer naar diversiteit te kijken en mensen een podium te geven die minder gevestigd zijn. Dus wat risico durven nemen in de programmering. En kies minder voor een klassieke opzet. Je hebt nog te vaak de opzet: spreker, lezing, vragen, panel. Dat is best wel klassiek en ik zou veel meer naar vormen willen gaan waarbij het publiek meer met elkaar in gesprek is en er veel meer dialoog is. Dus een setting waarin de mensen die aanwezig zijn centraal staan, in plaats van een inspirerende spreker die een bepaald boek heeft geschreven of een bepaalde functie heeft. Zij zijn ook inspirerend. Wat weten zij? Wat kunnen zij bijdragen aan het event?”
Beeld: Sprekershuys
