Met de nodige maanden in lockdown en langzaamaan de eerste vooruitzichten naar het nieuwe normaal in live, wordt de eventbranche nog steeds in het hart geraakt! Er ligt een uitdaging voor ondernemers en freelancers om de komende tijd financieel goed te overbruggen, maar ook om het moraal (binnen het team) hoog te houden. En om opdrachtgevers in deze anderhalve meter samenleving te helpen met (digitale) vraagstukken.
We vroegen Joris Joosen, oprichter & Managing Director Backbone International, hoe hij deze pittige periode ervaart.
Backbone International is een wereldwijd opererend productiekantoor dat zich focust op de productie en operatie rondom alle verschillende vormen van live events. Met een basis in Amsterdam, heeft Backbone inmiddels ook kantoren in New York, Hong Kong en Indonesië.
Je woont in Indonesië. Hoe verlopen de werkzaamheden daar?
“We staan vanaf maart helemaal stil in Jakarta. Wat dat betreft is het één grote treurnis. Gelukkig gaan we volgende week het eerste Drive-in Concert in Jakarta opbouwen.”
Wanneer wist je ‘shit hits the fan’ qua corona-ontwikkelingen?
“We zouden begin april een groot festival in China produceren, maar kregen begin februari te horen dat dat wellicht niet door zou gaan. Toen dachten we nog ‘China is ver weg en het gaat maar om één project, dus het zal wel meevallen.
Eind februari werden alle evenementen die we vanuit Jakarta organiseerden geannuleerd. Niet lang daarna was Europa aan de beurt. Begin maart zouden wij het jaarlijkse congres van AGES [Association of Global Event Suppliers] hosten in Amsterdam. Vanuit alle uithoeken zouden grote event suplliers Nederland komen. Toen daar eind februari de stekker uit getrokken werd dacht ik wel….. oei! Snel daarna stortte het hele kaartenhuis vol projecten in elkaar.”
Ben je met de kennis uit Azië snel gaan schakelen?
“Toen alle veiligheidsmaatregelen in China werden aangescherpt heb ik wel aangegeven dat we in Europa moesten oppassen. Wij zouden dit jaar werken aan SAIL Amsterdam, F1 Zandvoort, Songfestival, La Vuelta, Euro2020 en nog veel meer. Sinds 2018 werkten we al naar het prachtige event jaar 2020 toe en daar hebben we heel veel op geïnvesteerd binnen ons bedrijf. Toen de risico’s begonnen door te schemeren, zijn we snel aan de reken tafel gaan zitten om verschillende cashflow prognoses te maken die pasten bij verschillende scenario’s. Ik was hier wellicht wat vooruitstrevend in, op de negatieve manier bedoeld dan. Dat leverde intern weleens wat discussies op; dan zei men ‘Gast, doe eens even relaxt!’.
We hebben uiteindelijk belangrijke keuzes gemaakt om zeker te zijn dat we de komende periode door konden komen. In april bestonden we 10 jaar en die viering hadden we natuurlijk anders voor ogen. We zijn in de beginperiode vanaf maart maar met één ding bezig geweest: alle beslissingen die we maken, doen we zodat we over 2,5 jaar ons 12,5 jaar jubileum kunnen vieren. Dat was half april dan ook de boodschap aan onze teams, want wat er ook gebeurd, we gaan dit redden als bedrijf!”
Foto: Jorn Baars ©
In Nederland heeft de overheid met steunpakketten gewerkt. Hoe geldt dat op de plekken waar jullie andere kantoren gevestigd zijn?
“In Indonesië is er nul steun vanuit de regering voor bedrijven zoals ons. In Amerika was er een regeling waardoor je een aantal weken een deel van de overheadkosten vergoed kreeg en komt er binnenkort mogelijk een nieuw steunpakket aan. Ook kan je daar tegen aantrekkelijke voorwaarden geld lenen, dus daar hebben we gebruik van gemaakt. Ik weet niet hoe het voor freelancers is in Nederland, maar voor bedrijven heeft de Nederlandse regering het enorm goed geregeld. Ik krijg echt mee van collega’s in Zuidoost Azië dat we heel erg blij mogen zijn dat we in Nederland wonen als ondernemers.”
“Respect dat een overheid zo snel voor zoveel bedrijven een steunpakket kan optuigen.”
Hoe probeer je nu omzet te behalen?
“Normaal praat je over mooie projecten en marges en geef je een high five. Nu doen we dat als we überhaupt iets kunnen factureren. Wat dat betreft ben ik trots op het ondernemerschap binnen ons team. Zo verzorgen we bij een grote techcompany in Silicon Valley de health screenings voor medewerkers die naar het werk gaan. Zo kunnen we dertig tot veertig personen per dag wegzetten. Dit tegen minimale marges, maar toch!
In Jakarta zit één van onze medewerkers in het team dat voor het ministerie protocollen aan het uitwerken is om events weer mogelijk te maken. En in Nederland hebben we voor regionale GGD’s teststraten gebouwd. De productie manager van SAIL is daar nu parkeerbegeleider. En onze jongens die voor EURO2020 Venue Manager zouden zijn zitten nu op de heftruck in de houthandel.
Ook mogen we in Nederland onze kennis en ervaring inzetten voor Fieldlab Evenementen; momenteel een belangrijk platform om straks terug te keren naar waar we vandaan komen in onze branche. Op al deze werkzaamheden ben ik echt trots, want zo blijven we bezig en houden we positieve spirit erin bij ons allemaal!”
Wat zie je op dit moment in Azië gebeuren op eventgebied?
“In China zijn ze alweer serieus bezig met grote projecten. Ze maken daar gebruik van een, in mijn ogen, toch wel wat enge app. De techniek heeft daar dus zeker een grote rol in. Maar ik vind dat wel eng, qua privacy. Jouw scherm gaat op rood als je ergens niet naar toe mag gaan. In andere landen zie je her en der wat gebeuren, terwijl andere landen nog potdicht zitten.”
Wat is er anders aan de manier van werken in Azië?
“Vooral de communicatie. Wij zijn daar als Nederlanders heel direct in en dat kan niet overal zomaar op onze manier. Dat moet je leren en daar moet je je dan deels op aanpassen. Daarnaast is de complete keten in Europa volwassener dan Azië. De events en projecten zijn in Azië soms echt groter, maar soms mist de ervaring in het opzetten van organisatiestructuren en het maken van operationele planningen. Onze kennis is hier van extreem toegevoegde waarde.”
Hoe zit de toekomst van events eruit?
“Mensen willen samen zijn. Of dat nou in het park, op een festival of tijdens een business event is. De online variant is een goed alternatief en zal een blijvertje zijn, maar men wil uiteindelijk toch echt liever live. Ik denk wel dat er een overschat aan festivals in Nederland is die inhoudelijk niet echt iets toevoegen, het zou goed zijn als dat verandert. Meer inhoud, meer diepte……
“Ik denk dat we in Nederland met 30% minder festivals afkunnen en dat de overige 70% meer onderscheidend zou moeten worden.”
Wat is voor jou de grootste les geweest?
“We hebben ons in de evenementenwereld best wel gek laten maken over de gehele linie genomen. Altijd maar druk druk druk. Ik heb het voor het eerst in mijn leven eens niet te druk gehad. Daar werd ik eerst heel gestrest van, want ineens kreeg ik bijna geen mailtjes en appjes. Maar daarna valt pas op wat echt belangrijk is in het leven. Wij zitten in Azië, onze familie en vrienden in Nederland. Om dat zo te voelen en te missen….. daar zit mijn grote les momenteel.”
Wat zou je tegen jouw collega’s in de branche willen zeggen?
“We zijn als business altijd too busy to get organized. Vooral kijkend naar onze eigen belangen. Nu zie je dat opdrachtgevers en leveranciers initiatieven samen oppakken, in het groter belang van de keten. Laten we dat in de toekomst, als we weer wat drukker zijn, ook doen. Benader elkaar en ben wat vriendelijk. We hebben elkaar hard nodig. Als we de keten in stand willen houden, moeten we elkaar helpen.”
Beeld: Jorn Baars (foto opbouw Sensation) en Bart Heemskerk (foto Joris)
