Wie wel eens naar Big Brother, Gouden Televizier-Ring Gala of de afgelopen editie van het Eurovisie Songfestival keek, heeft kennis gemaakt met Marc Pos. Zijn ervaring als tv-producent en regisseur is erg indrukwekkend.
Tel daarbij op dat hij als founding partner van Kingcanary vijftien jaar lang het eventlandschap heeft ontdekt en tegenwoordig Producent (en daarmee eindverantwoordelijk voor alle programma’s van idtv) is, en dan weet je dat we met een creatief genie hebben te maken.
Onze woorden overigens, want in het interview bleek Marc opvallend bescheiden.
Voor degenen die je nog niet kennen; wat doe je voor werk?
“Ik ben van huis uit regisseur. Op een gegeven moment ben ik, om mijn onafhankelijkheid beter te ontwikkelen, ook gaan produceren en ondernemen. Ik wil namelijk het creatieve proces het liefst van het begin tot het einde meemaken. Als regisseur word je er geregeld pas bij gehaald nadat de eerste ideeën al zijn bedacht.
In principe zie ik mij vooral als een combinatie tussen ondernemer en creatief. Samen met een team bedenken we toffe formats of podiumprogramma’s om vervolgens te zorgen dat ze verkocht en gemaakt worden.”
Welke successen heeft dat de laatste jaren opgeleverd?
“Ik heb onder andere Het geheim van de Meester bedacht, het hoogst scorende kunstprogramma van Nederland met 800.000 kijkers. Daar ben ik erg trots op, ook omdat ik het daarna kon doorvertalen in exposities in musea en in een boek. Ook De Verraders heb ik bedacht. Dat begon bij het boek De Batavia; het heftige muiterij-verhaal bracht mij op het idee, waarna ik er vijf jaar mee bezig ben geweest voordat het op tv kwam.”
Laten we teruggaan naar toen je nog regisseur was. Daar zaten, zoals bij Idols, grote showelementen in. Hoe kwam je daar op?
“Het leek mij leuk om gave openingen te doen, zodat het publiek in de studio lekker hysterisch in beeld kon worden gebracht en de kijker dacht ‘Yes, daar gaan we’. In die tijd was zo’n opening heel ongewoon. Als je dat moment doorvertaald naar andere shows en uiteindelijk het Songfestival, dan was het Songfestival toch wel echt de kers op de taart.”
Hoe kijk jij naar die showelementen op het podium. Zie je dat als een event met live publiek of een tv-productie voor de kijkers thuis? Ik kan mij voorstellen dat dat bepalend is voor de vorming van de show.
“Ik probeer altijd de twee werelden, televisie en event, zoveel mogelijk bij elkaar te brengen. Dat levert altijd ergens wel spanning op, want als regisseur moet je vaak keuzes maken in het belang van de kijkers thuis. Zo kan het zijn dat een camera-crane op een plek beland recht voor publiek of dat een presentator niet naar de gasten kijkt, maar direct in de camera naar de mensen thuis. Uiteindelijk maak ik een televisieprogramma, dus hier moet ik wanneer nodig heldere keuzes in maken.”
Je bent oprichter van Kingcanary. Wat heb je uit die tijd geleerd van events?
“Ik vind het heerlijk om vanuit verschillende vakgebieden te kijken hoe creatieve processen werken. Zo heb ik ook een reclamebureau, Brand New Telly Industries, gehad.
Met vier andere freelancers zijn we gaan ondernemen en dat werd Kingcanary. Ik dacht heel naïef ‘dat events organiseren dat kan ik wel’. Dat was niet arrogant bedoeld, maar ik heb uiteindelijk onwijs veel geleerd. Het is wat dat betreft echt een totaal andere wereld. Het feit dat je de emotie in de ogen van de bezoekers kunt zien. Voor mij was de kijker altijd een anoniem iemand. Bij events zie je het letterlijk gebeuren en dat geeft een enorme kick. Het kostte mij zo’n zes jaar om het eventvak te snappen.”
Toch ben je ermee gestopt. Is tv maken ondanks de anonimiteit toch leuker?
“Ik hou van bouwen. En op gegeven moment moest ik een keuze maken om niet mijn aandacht over al die drie gebieden [reclame, tv en events] te hebben, maar te focussen op verhalen die ik zelf graag wilde maken. Dat maakt mij ook meteen meer een tv producent dan een regisseur.”
Hoe kwamen de concepten tot stand?
“Wanneer dat in opdracht was, had ik bij voorkeur een lang gesprek van anderhalf uur met de opdrachtgever. Niet enkel om vragen voortkomend uit de briefing te beantwoorden, maar om echt een goed gesprek te hebben. Na anderhalf uur moet het eerste idee er dan wel zijn vind ik. Dat beloof ik dan ook altijd wel. Mijn collega’s vonden dat ingewikkeld, want dan schreef ik maar anderhalf uur aan concepturen, maar ik vond dat juist het allerleukste.
Als het om eigen concepten gaat, wil ik mensen kunnen meenemen in een verhaal. Het voelt vaak als onderzoeksjournalistiek. Ik lees de krant en als de context voor mij niet begrijpbaar is, dan zit daar mogelijk een verhaal in. Dat we met het programma voor elkaar kunnen krijgen dat we een onderwerp helder over de bühne brengen.”
Waardoor raak je geïnspireerd?
“Ik ben nooit in mijn leven op zoek gegaan hoe inspiratie werkt of hoe het proces precies in elkaar steekt. Ik koester de romantiek van in bad liggen en dat dan een idee ontstaat.
Ik wil het niet actief opzoeken, maar probeer wel een nieuwsgierig leven te hebben. Ik kijk veel programma’s en lees veel kranten. Daarnaast praat ik door mijn werk veel met andere creatieve, nieuwsgierige mensen. Zo sta ik de ene dag in het Rijksmuseum en de andere dag in Ahoy bij een liedjesfestijn. Dat is voor je hoofd een rijk leven waardoor associaties ontstaan.”
Wat is in jouw vakgebied #nietinspirerend?
“Een goede vraag, maar ik herken hem niet. Want je moet nooit iets uitsluiten. Ook slechte clichés niet. Er bestaat niets slechts eigenlijk. Creativiteit is kwetsbaar. Als je durf hebt, dan kan je de grootste winnaar, maar ook de grootste verliezer zijn. Veilige creatie vind ik jammerlijk. Ik heb liever dat het van durf of moed spreekt. Zoek het gevaar en het conflict op en probeer mensen daar in mee te laten gaan.”
Welke rol had je bij het Songfestival?
Er waren drie regisseurs. Marnix en Daniël gingen over de landen. Dat is creatieve dienstverlening waar ik mijn pet voor afneem. Ik was juist verantwoordelijk voor de creatie van de openingen, intervalacts et cetera.”
Hoe verliep het proces van creatie tot uitvoer?
“Twee jaar geleden begon dat met het creëren van een candystore. Daarin keken we naar alle mogelijkheden van de set. Vervolgens zijn we met een team gaan brainstormen. Voor mij stond bijvoorbeeld de poëtische vertaling van water hoog op de lijst. Ik wilde dat het geen optreden van Davina Michelle zou worden, maar echt een performance. Het is ongebruikelijk voor televisie om vol in beeld naar video te gaan. Normaal zie je dat dan via shots in de zaal, maar nu gingen we echt de zaal uit. We waren ruim een minuut weg. Het feit dat het werkte was als een bonbon met wijn, peper, drop en basilicum; de bite is raar maar enorm lekker.
Ook bij de finale hebben we met film gewerkt. Dan verwacht je als kijker nooit dat na drie minuten er een organische overgang is waarbij de Erasmusbrug door AR ineens in Ahoy staat. Dat was echt een ‘wtf-moment’ voor veel kijkers. Het is heel gaaf om zo’n magisch effect te creëren.
Iedereen is echt boven zichzelf uitgestegen. Dat is zo mooi om te zien. Iedereen in het team was individueel nog beter dan hij of zij ooit was geweest. Dan is het ook lekker dat het op gegeven moment voorbij is. Je houdt goede herinneringen, maar je hoofd gaat ook weer open voor andere nieuwe dingen.”
Op naar nieuwe creativiteit dus!
“Absoluut, kom maar op.”
Beeld: Jordy Brada en Sander Mulkens
