Een waargebeurde nachtmerrie die eindigt als een droom

Oorlogskind danst nu met de sterren en spreekt de sterren van de hemel

Bewaar je inspiratie!

Log in of maak een account aan en bewaar jouw inspiratie op een Board.
Maak zoveel Boards als je wilt!

Maak een account

Vul de velden in en ga direct aan de slag met Boards!

Wachtwoord
Voornaam
Achternaam
Ik geef toestemming om mijn gegevens te gebruiken voor de Boards functionaliteiten op de event inspiration website.
×
event inspiration | Michaela dePrince _ Sebastien Galtier

Michaela DePrince is ballerina bij het Nationale Ballet, danst in de clip van Beyoncé en maakt een film met Madonna. Maar ze is ook ambassadeur bij War Child en kampt met een trauma dat ze overhield aan haar jeugd in het door oorlog geteisterde Sierra Leone. In haar biografie ‘Taking Flight’ doet ze een boekje open over die verschrikkelijke tijd en over haar verbazingwekkende levenspad richting vermaard balletdanseres. Toen ze haar achillespees scheurde en niet meer kon dansen, besloot ze op een andere manier het podium te betreden: als spreker met een hoopvolle boodschap. 

Die boodschap komt erop neer dat je ook vanuit een haast uitzichtloze situatie je dromen waar kan maken, zolang je maar hard werkt en in jezelf blijft geloven. Haar verhaal gaat ieders voorstellingsvermogen te boven. En wij kunnen ons haast geen betere voorvechter voor kansarme kinderen voorstellen!

Nummer 27: ‘Duivelskind’ 

Michaela DePrince werd tijdens de burgeroorlog in Sierra Leone geboren als Mabinty Bangura. Toen haar ouders overleden, kwam ze in een weeshuis terecht, waar ze door haar nieuwe ‘tantes’ als minst favoriete kind werd bestempeld: nummer 27, wat betekende dat zij het minste eten en kleding kreeg. Zij geloofden namelijk dat er een vloek op haar rustte, omdat ze door een huidziekte lichte pigmentvlekken in haar nek had. Al gauw ze kreeg de bijnaam ‘Duivelskind’. Toen haar zwangere lerares ook nog voor haar ogen werd afgeslacht door rebellen, leek het even of er inderdaad echt een vloek op haar rustte. Maar zij gaf de hoop nooit op…

De kracht van de verbeelding

Op miraculeuze wijze kwam haar toekomst op haar pad, en wel letterlijk. Op een dag waaide er een tijdschrift voorbij het weeshuis en haar oog viel op het plaatje van een ballerina die er intens gelukkig uitzag. In de hoop dat zij ooit zo gelukkig zou worden, scheurde Michaela het plaatje uit het magazine en verstopte ze het op de enige plek waar ze kon: in haar onderbroek. Niet veel later daarna werd ze geadopteerd door een Amerikaanse familie. Het eerste wat zij haar nieuwe moeder toonde, was het plaatje van die ballerina, die het ondanks hun taalbarrière meteen begreep. Dat haar nachtmerrie toch nog een droom is geworden, heeft ze niet alleen te danken aan haar nieuwe moeder, maar ook aan haar eigen verbeeldingskracht, werklust en doorzettingsvermogen. Daar kunnen we allemaal een voorbeeld aan nemen!