Het zijn rare tijden, met ineens meer vrije tijd dan ons lief is. Een mooi moment om de crisis om ons heen te observeren en te signareren hoe men hier creatief mee om gaat. Pascale en Edwin gaan de komende weken met een wakend oog rond door Amsterdam en omgeving om de weerbaarheid van ons allemaal te vangen in inspirerend tekst en beeld.
Zoals Edwin het zelf aangeeft: hebben we in ieder geval wat (zinnigs) te doen de komende periode…
Na een maand van Covid-19 kunnen we wel vaststellen dat de wereld zo’n beetje tot stilstand is gekomen. Social distancing, lockdown en stay home, stay safe vormen inmiddels de kernbegrippen. De stagnatie is duidelijk voelbaar en zichtbaar in Amsterdam waar je de pijnlijke hiaten van het toeristische beleid ziet bovendrijven. Want als die toeristen er niet meer zijn, dan is het echt stil in de stad; dankzij corona krijgt de stad een haast apocalyptisch karakter.
Tijd om dat eens vast te leggen want de kans dat we op een zonovergoten dinsdagochtend in april een lege stad aantreffen is in feite volkomen nihil. Een unieke kans om een ander Amsterdam te documenteren. Samen met fotograaf Andre Dieterman en zijn analoge Leica M6, stuif ik de stad in. We rollen de pont af en zien een compleet lege Czaar Peterstraat opdoemen; de Magere Brug lijkt functieloos want niemand loopt er overheen, De Albert Cuyp baadt ruimtelijk in het zonlicht en kort daarna staan we als enige in de fietstunnel van het Rijks. Trams rijden bijna niet, toeterende taxi’s bestaan niet meer en in de tourist traps van de Leidsestraat, de Kalverstraat en op de Dam kunnen we een kanon afschieten.
Het is een vreemde vibe. Even desolaat als fascinerend. Vogelgeluiden mixen zich met de FM-herrie van de vele bouwvakkers, zo’n beetje de enigen die aan de gang blijven en eindelijk eens de ruimte te hebben. En op de Wallen geen dronken Engelse toeristen, de gordijnen van de peeskamers zijn allemaal dicht en we zien zowaar de andere schoonheid van dit historische hart van Amsterdam. Schitterende panden, gevels en trapportalen.
We zijn de enige klanten bij haringkar Jonk op het Spui en als we weer de pont terugpakken naar Noord, fietsen we ontspannen, in de volle zon en alleen door het Noorderpark. Een verstilde stad die door omstandigheden in vol ornaat haar weergaloze pracht kan tonen. Want nu zien en horen we alles, komen overal en we proeven stiekem de lente zoals we die nog nooit hebben kunnen proeven. Mooi en merkwaardig tegelijk. Tijd voor een wijntje aan de kade van het IJ…
Beeld: Andre Dieterman
