Ongewenst seksueel gedrag. Ik vond het altijd maar een moeilijk onderwerp. Niet heel sfeerverhogend om aan te snijden tijdens een avondje stappen met vrienden, laat staan op een uitje met collega’s. Zag ik iets dat niet in de haak was, dan zei ik er natuurlijk wat van. Maar om nou te zeggen dat ik het zag als een breder maatschappelijk probleem dat aangekaart moest worden? Eerlijk gezegd niet. Na #MeToo heb ik die mening toch moeten bijstellen. Op sociale media stapelde een schrikbarend aantal getuigenissen over seksuele intimidatie en aanranding zich op. Op evenementen is een relatief grote kans op incidenten, zeker als de alcohol rijkelijk vloeit. Rest ons de vraag: hoe kunnen we seksuele intimidatie in de eventbranche voorkomen? En hoe voorkomen we dat een incident op een evenement van kwaad tot erger gaat? Met deze moeilijke vragen klopte ik aan bij Babs Nijdam, commercial director bij Amerpodia.
Wat blijkt? Zelfs powervrouw Babs vindt het geen makkelijk onderwerp. Voor vrouwen is het al een hele stap om ervaringen te delen. Ondertussen stellen mannen zich afzijdig op in de discussie, schieten ze in de verdediging, of vermijden ze opeens doodnormale omhelzingen met mondige vrouwen uit angst voor aantijgingen. Met die polarisatie schiet niemand wat op. Aan de andere kant is het ook geen optie om als hoofd van de brancheorganisatie je kop in het zand te steken. “Ook in de eventbranche gebeurt het vaker dan je zou denken. Het is een goede zaak als organisatoren hun verantwoordelijkheid nemen en dit gevoelige topic bespreekbaar maken.”
Ask For Angela
Aanleiding voor mijn interviewverzoek was Ask For Angela, een uit Engeland overgewaaide campagne die onlangs in Nederland gelanceerd werd. In het Nederlandse spotje zie je vrouwen die in een café lastig gevallen worden. Vervolgens vragen ze aan de bar naar Angela; het codewoord voor het barpersoneel om de vrouw mee naar achteren te nemen en een veilige uitweg te bieden. Voor de horeca een steengoed idee, zou dit ook voor evenementen werken? Nijdam: “Het omarmen van deze campagne is een goede eerste stap die weinig moeite kost. Maar het is te makkelijk om het als organisator alleen bij de locaties neer te leggen. Bovendien is in evenementenland de problematiek anders. Zeker bij de kleinere meerdaagse evenementen ben je niet zomaar weg van je belager. Die kom je vast nog een keer tegen.”
De evenementenbranche is dus, naast een codewoord, ook gebaat bij een gedragscode.
Ben je oké?
Vorig jaar deed de Rutgers Stichting een aanzet tot zo’n gedragscode voor bezoekers van festivals en concerten. En dat is maar goed ook; uit recent onderzoek blijkt dat 48% van de vrouwelijke festivalbezoekers te maken krijgt met ongewenst seksueel gedrag. Inmiddels doen er al zo’n 80 podia, clubs en festivals mee aan hun campagne. Als je ongewenst seksueel gedrag ziet, stel je aan degene die het overkomt de vraag: Ben je oké?, een open en neutrale vraag om het incident bespreekbaar te maken. Wederom top als de evenementenindustrie deze actie zou omarmen. Want het verwerken en rapporteren van een incident, begint met het praten erover. Bovendien, en wellicht onbedoeld, is het een manier om tijdens het flirten je eigen gedrag te bevragen volgens de gouden regels van consent. Als in: “Ga ik nu niet te ver bij je?” Voorkomen is immers beter dan genezen en het is niet altijd duidelijk waar de grenzen liggen. Wel legt het de verantwoordelijkheid neer bij het grote publiek, en weer niet bij de organisatie. Wat kunnen organisaties zelf doen om seksuele intimidatie tegen te gaan, ook onder hun eigen gelederen? Babs Nijdam wijst me erop dat, in het kielzog van #MeToo, de discussie daarvoor al is aangezwengeld in de VS, onder de veelzeggende hashtag #MeetingsToo.
#MeetingsToo, part two
Een van de uitkomsten van #MeetingsToo is net als Ask For Angela onlangs gelanceerd: The Sexual Harassment Task Force. Deze beweging laat grote spelers in de evenementenindustrie een eed afleggen om seksuele intimidatie serieus te nemen en zich te houden aan de opgestelde richtlijnen. Allemaal tekenen! Babs Nijdam: “Tijdens de lancering nam ik deel aan een praatgroep, georganiseerd door Women in Events. Voorspelbaar was dat er vooral vrouwen bij aanwezig waren. Maar waar ik echt van schrok, was het verhaal dat een dappere carrièrevrouw mij achteraf vertelde. Hoewel ze echt hoog in de boom zat bij een gerenommeerd bedrijf, had haar baas haar dusdanig lastig gevallen, dat het had geleid tot een rechtszaak.” Het toont maar weer eens aan dat zoiets niet alleen op een dansvloer kan gebeuren, maar ook op de werkvloer. Het zou al een immense stap voorwaarts zijn als we als gehele branche bespreekbaar maken waar de grenzen liggen, en ons uitspreken over hoe we handelen als iemand die grenzen klaarblijkelijk overschrijdt. Wordt vervolgd.