Ronkende motoren, heavy metal, een tandemsprong en ‘Nozem Oil’. Het zijn een paar van de 101 dingen – creatieve, hilarische dingen – die motorcross en meerdaags muziekfestival De Zwarte Cross jaarlijks sieren. Het motorsportevent is uitgegroeid tot een festival met nationale en internationale bekendheid en bestaat dit jaar 23 jaar. Wat is de strategie achter de elk jaar weer verrassende succesformule? We spreken Pieter Holkenborg, creatief & strategisch verantwoordelijke bij de organisator van het event, Feestfabriek Alles komt goed b.v.!
Ja, er is weliswaar iemand “creatief en strategisch” verantwoordelijk, maar de totstandkoming van het festival en het succes ervan, is in het geval van de Zwarte Cross een resultaat van een enorm divers team. Iedereen in het team, dat snel gegroeid is van 6 naar ruim 40 man, heeft namelijk wat in te brengen. Keuzes worden gemaakt op basis van intuïtie. “Mensen denken teveel na,” aldus Pieter.
Geen strategie is ook een strategie
“Veel, zo niet alles, van wat we doen met het team, gebeurt intuïtief. Van het bedenken en introduceren van een idee tot het bedenken en formuleren van een nieuw festivalthema. Voor dat laatste duiken we bijvoorbeeld jaarlijks met het team de hei op. Kampvuurtje, kratje pils erbij, ouwehoeren over hoe tof het dit jaar was en dan vooruitblikken naar wat we komend jaar graag willen.” Pieter en het team geloven er heilig in dat zo de beste ideeën tot stand komen. “We doen wat goed voelt, dat wat we graag een keer willen zien of meemaken.” Op de vraag of het feit dat hij onlangs strategisch verantwoordelijk is geworden, niet wat lastig is al alles op gevoel gebeurt, is het antwoord duidelijk. “Geen strategie is eigenlijk ook een strategie, toch?”
Lompe boerenrock en bier gooien
Het is de ontspannen houding die geheel in lijn is met de ervaring van het festival zelf. Dingen – en het leven – niet te serieus nemen, maar zo creatief mogelijk zijn. Dat is hoe Pieter ooit bij de organisatie is gekomen. “Ik had dezelfde vooroordelen als zovelen: ‘het is waarschijnlijk lompe boerenrock voor mannen die met bier gooien’. Maar de eerste keer dat als ik muzikant optrad tijdens de Zwarte Cross dacht ik alleen maar: ‘wat mooi! En wat een oen ben ik, dat ik hier nog nooit ben geweest!’ Toen ik daarna weer voor de klas stond werd ik gillend gek. Ik stuurde de directie een berichtje, en de freelance opdracht die volgde groeide uit tot inmiddels tien jaar in dienst.” Nu richt Pieter zich op het zo creatief mogelijk maken van het event.
De dorpskermis met 220.000 man
In het samenstellen van een gevarieerd programma, komt een stukje strategie om de hoek kijken. “De dorpskermis! Het is een begrip in het Oosten: de plek waar iedereen elkaar kent en waar ook iedereen past en dwars door elkaar heen loopt. Het is een gevoel dat lastig te omschrijven is, maar juist dat willen we meegeven aan de Zwarte Cross. Een event voor iedereen.” En iedereen betekent ongeveer 220.000 bezoekers. Ook hier komt de samenwerking van het team goed tot uiting: de programmering is vaak een mengelmoes van de brede interesses binnen het team. De reggaeweide kwam er omdat directeur Hendrik-Jan dat graag wilde, de Rainbowband (bestaande uit veertig leden met een verstandelijke beperking) trad op de slotavond op als headliner omdat Pieter dat een tof idee leek. “En iedereen, inclusief de directie, was ook wel even klaar met de eisen van de grotere namen.” Een doorslaand succes, want op de traditioneel drukste (zondag)avond juichte 65.000 man een groep verstandelijk beperkten op het hoofdpodium toe. “Het is nog steeds een van mijn favoriete festival-momenten!”
Niks is onmogelijk
Het past allemaal perfect bij het thema van dit jaar; ‘Niks is onmogelijk’. Het is de lijfspreuk van De Feestfabriek en de droom van Pieter. “We zijn echt een creatief bedrijf. We denken niet vanuit een festival, dat is ‘slechts’ een middel. We willen blijven verrassen en ons niet laten beperken door de praktische zaken. Want even eerlijk? Als je de Zwarte Cross op papier uittekent – een theater vol met kinderen tegenover een heavy metal en hardrockbands en daarom heen motorcrossers – dan denkt werkelijk niemand: ‘dat is nou een goed idee.’ Tel daarbij op dat ons boegbeeld – Tante Rikie, een dame op leeftijd is met ietwat overgewicht – wordt rondgedragen op een draagstoel en meer applaus krijgt dan de koning en koningin zouden krijgen, dan kun je je toch niet voorstellen dat dat een succes wordt?!”
En toch is het elk jaar weer zo! De organisatie laat zien dat je uiteindelijk gewoon moet durven. Of, zoals een eerder thema al luidde: ‘Vaak bu-j te bang!’
Beeld: De Feestfabriek Alles komt goed B.V.
